Ik heb een fascinatie voor heel primitieve bouwsels…
Dirk Zoete
Tom Kiel (Kielverhalen) maakte een korte video-impressie over de plaatsing van het kunstwerk.
En… Dirk komt zelf ook aan het woord.
Klik hier voor meer video’s.
Voor Dirk Zoete (Roeselare, 1969) is de wereld als een toneel. De mensen zijn poppen of lijntekeningen die een spel lijken op te voeren, maar dan wel een theaterspel zonder tekst. De getekende gestalten zijn hun eigen verhaal, Dirk Zoete heeft ze enkel als vorm in het leven geroepen.
In de doorgang tussen Stadhuisstraat en Helm, bij de University College Roosevelt, heeft hij vier poorten aan de stenen zuilen bevestigd, die eruit zien als lijntekeningen maar dan wel van metaal en niet op papier. Ze creëren een decoratief kader die de ruimte tussen de zuilen tot een doorzichtige, theatrale binnenruimte maakt waarin drie mensachtige sculpturen staan.
De beelden van Dirk Zoete zijn altijd tweedimensionaal, ze hebben geen achterkant en blijven daarmee een tekening. En ook een façade.
For Dirk Zoete ( Roeselare, 1969) the world is like a stage. The people are puppets or line drawings that seem to be putting on a play, but then a play without text. The drawn figures are a story in themselves, Dirk Zoete has merely brought them to life.
In the walkway between Stadhuisstraat and Helm, at University College Roosevelt, he has fixed onto the stone pillars, four doors which look like line drawings, but then of metal and not on paper. They create a decorative framework which turns the space between the pillars into a transparent, theatrical inner space, within which there are three humanlike sculptures. Dirk Zoete’s figures are always two dimensional; they have no back and therefore remain drawings. And also a façade.
Für Dirk Zoete (Roeselare, 1969) gleicht die Welt einer Theaterbühne. Die Menschen sind Puppen oder Strichmännchen, die ein Theaterspiel, wohlgemerkt eines ohne Text, aufzuführen scheinen. Die Figuren erzählen ihre eigenen Geschichte, Dirk Zoete hat ihnen nur eine Form gegeben und sie ins Leben gerufen.
Im Durchgang zwischen Stadthuisstraat und Helm, beim University College Roosevelt, hat er vier Tore an den steinernen Säulen befestigt. Sie gleichen Strichlinien, wenngleich sie auch aus Metall sind und nicht aus Papier. Sie schaffen einen dekorativen Rahmen, der den Raum zwischen den Säulen zu einem durchsichtigen, theatralischen Zwischenraum macht, in dem drei menschenähnliche Skulpturen stehen. Die Skulpturen von Dirk Zoete sind immer zweidimensional. Sie haben keine Rückseite, was sie zu einer Zeichnung macht. Und auch zu einer Fassade.
