Kunst is kwetsbaar, wat is het nut van kunst?
Folkert de Jong
Tom Kiel (Kielverhalen) maakte een korte video-impressie over de plaatsing van het kunstwerk.
En… Folkert komt zelf ook aan het woord.
Klik hier voor meer video’s.
Folkert de Jong (Egmond aan Zee, 1972) toont de mens in een dubbele gedaante. De mens is een acteur in het spel dat Folkert de Jong zorgvuldig regisseert, kleurrijk, grimlachend en soms triomfantelijk. En tegelijk laat hij ook de schamele, kwetsbare kant zien. Als zijn beelden van polyurethaan iets duidelijk maken dan is het dat alles ook een andere kant heeft. Dat geldt dus ook voor de portretten van de drie Middelburgse predikanten die hij geïnstalleerd heeft in de schaduw van de Oostkerk. In die religieuze omgeving laten ook deze beelden zich als een dilemma lezen: is geloof alleen maar een verrijkende inspiratie of kan het ook beklemmen en verontrusten?
Folkert de Jong ( Egmond aan Zee, 1972) shows people in a double form. Man is an actor in the play that Folkert de Jong carefully directs; colourful, niggering and sometimes triumphant. And at the same time, he also reveals the miserable, vulnerable side. If there’s something his polyurethane statues make clear, it’s that everything has another side to it.
That is also the case for the portraits of the three Middelburg clergymen, that he’s installed in the shade of the Oostkerk. In that religious environment, these statues can be interpreted as a dilemma; is religion merely an enriching inspiration or can it also be depressing and worrying?
Folkert de Jong (Egmond aan Zee, 1972) zeigt den Menschen in doppelter Form. Der Mensch ist ein Schauspieler in dem Stück, das Folkert de Jong sorgfältig leitet, farbenfroh, lächelnd und manchmal auch triumphierend. Doch gleichzeitig zeigt er auch eine ärmliche und verletzliche Seite. Wenn seine Skulpturen aus Polyurethan eines ausdrücken, dann wohl, dass alles zwei Seiten hat. Das gilt auch für die Portraits der drei Middelburger Pfarrer, die er im Schatten der Oostkerk installiert hat. In dieser religiösen Umgebung tritt durch die Bilder auch ein Konflikt zutage: Ist der Glaube nur eine bereichernde Inspiration oder kann er uns auch einschränken und beunruhigen?
