In haar foto’s en films laat Liza May Post (Amsterdam, 1965) menselijke situaties zien die altijd geënsceneerd zijn. De distantie die de kijker ten opzichte van het beeld ervaart tilt de scene naar een enigszins abstract en in ieder geval algemeen menselijk niveau. Wat we zien lijkt op het eerste oog duidelijk, maar bij nader inzien raakt de kijker zijn zekerheid kwijt. Niets staat helemaal vast, de mensen in haar werk verkeren steevast in een moment van overgang.
Op het Abdijplein onder de getraliede bogen toont ze, achter een raam, een korte film. We zien twee mensen op de drempel van een deur. Wie zijn ze? Waar wachten ze op?

In her photos and films, Liza May Post (Amsterdam, 1965) shows human situations that have been staged. The distance the viewer experiences with regard to the image, raises the scene to a somewhat abstract and in any case humane level. What we see seems at first sight to be clear but then the viewer is not so sure. Nothing is really fixed, the people in her work are constantly in transition.
On the Abdijplein, under the trellissed arch, behind a window, she shows a short film. We see two people on the threshold of a door. Who are they? What are they waiting for?

In ihren Fotos und Videos zeigt Liza May Post (Amsterdam, 1965) menschliche Situationen, die immer inszeniert sind. Die Distanz, die der Zuschauer dem Bild gegenüber entwickelt, hebt die Szenerie auf ein halbwegs abstraktes und in jedem Fall allgemein menschliches Niveau. Was wir zu sehen bekommen, scheint auf den ersten Blick eindeutig, bei genauerem Betrachten verliert der Zuschauer jedoch alle Sicherheit. Nichts ist eindeutig, die Menschen in Posts Arbeit befinden sich immer in einem Moment der Veränderung. Auf dem Abdijplein unter dem vergitterten Bogen zeigt sie hinter einem Fenster einen kurzen Film. Wir sehen zwei Menschen auf einer Türschwelle. Wer sind sie? Worauf warten sie?